ROZDZIAŁ 1.

Początek marcowych dni, na dworze nadal było chłodno, a o aktualnej porze ten klimat dawał o sobie znać jeszcze mocniej. Była, bowiem noc, zaledwie kilka minut dzieliło zegar od wybicia drugiej w nocy. Za oknem sypał jeszcze śnieg na sklepienia drzew, chodnika, samochodów – jednym słowem było biało. Drzwi mieszkania dość mocno się rozwarły za pomocą wchodzącą przez próg parę, która nie ustępowała pieszczotliwych pocałunków, jakie sobie wymierzała. Dziewczyna o smoliście czarnych włosach i niezwykle granatowych tęczówkach, pchnęła swojego mężczyznę na ścianę dociskają go do niej swoim ciałem. Spojrzała na niego zadziornie, dając tym samym znak, iż jest wielce napalona. Przygryzła jego wargi, następnie całując go subtelnie. Po omacku wyszukała końca drzwi i trzasnęła nimi, od razu przekręcając w nich górny zamek.

Właścicielem mieszkania był Sasori Akasuna, rude włosy, brązowe oczy, których leniwie opadające powieki podnosiły poziom seksapilu mężczyzny. Rozkoszując się pocałunkami partnerki, zarówno on, jak i ona pozbawiali się zbędnych zimowych ubrań. Ściągnął z jej szyi szalik natychmiastowo się w niego wsysając ustami i oznaczając ją malinką. Po chwili brunetka o imieniu Noriko z powrotem nakierowała go na wargi. Przechylił się na jej ciało z pocałunkiem, a potem jednym ruchem podniósł dziewczynę na ręce.

- Tylko mnie nie opuść – mruknęła, przerywając tym pieszczotę. Sasori uśmiechnął się złośliwie, rzucając dziewczynę na kanapę. Nie sądził, że miękkie siedzenia odrzuci dziewczynę i spadnie ona na podłogę, jednak zamiast jej pomóc, parsknął śmiechem. – czego rżysz, durniu… to bolało.

- Przepraszam – przeskoczył przez oparcie na kanapę, gdzie ta już się usadowiła. – ale to było śmieszne – pocałował ją w policzek, potem drugi raz i trzeci i tak póki nie zrzuciła z siebie naburmuszonej maski.

- Ja ci dam śmieszne – uśmiechnęła się i pociągnęła go na swoje ciało. Wpiła się w jego wykrzywione w lekkim uśmieszku usta, wplątując palce w jego czerwone włosy. Igrali ze sobą językami, wyzwalając coraz to większą namiętność i pozwalając im chwile powalczyć o dominacje.

- Trzeba więcej jeść, chudzielcu – zaśmiał się, pociągając ją do góry i pomagając zdjąć bluzkę. Łagodnie pieścił pocałunkami jej ramiona. Lubił jej ciało, choć była dla niego za chuda, wolał ciut pulchniejsze, a kilka kilogramów wcale by nie zaszkodziło dziewczynie.

Oparł się o jej ramię zaniechując kolejnych rozkoszy, aby odpiąć jej stanik. Brak światła jeszcze bardziej utrudniał zadanie. Noriko natomiast złapała za koniec jego czarnej koszulki, którą nabyli w czasie koncertu, z którego przed chwilą wrócili. Odrzuciła ubranie na podłogę, podczas gdy on nadal męczył się z rozpięciem biustonosza. Westchnęła ciężko i jednym ruchem dłoni wyręczyła go z ów czynności, odrzuciła część garderoby, kładąc się na kanapę i patrząc na niego z dezaprobatą, z takim czymś sobie nie potrafił poradzić, śmieszne. Czuł, że się zaczerwienił, ale było ciemno, by to ujrzała, zaśmiał się cicho i wstydliwie. W końcu nachylił i złożył gorący doustny pocałunek. Wystarczyła chwila, aby ich pożądanie wzrosło, pocałunki stały się agresywniejsze, co obojga zadowalało. Dotyk sugerował, jaką żądzę czuli, dłonie mężczyzny wędrowały subtelnie po jej ciele, aż zatrzymały się. Jedna ręka podpierała mężczyzna, natomiast druga pieściła pierś dziewczyny. Zataczał nią w około, co jakiś czas zagniatając te część ciała. Ręce dziewczyny zaciskały się na plecach Sasoriego, wbijające się w skórę paznokcie ukazywały jej podniecenie. Jęknęła, kiedy obdarowywał mokrymi pocałunkami jej biust. Splótł z nią ręce, wznosząc pocałunki do szyi. Brunetka zacisnęła swoje krocze w akcie podniecenia.

- Przejdziemy do pokoju…? – wyszeptał jej do ucha kuszącym tonem.

Niechcący wyjęczała zgodę, na co rudowłosy zaśmiał się cicho. Obdarował jej usta słodkim buziakiem, a jednocześnie zszedł z ciała dziewczyny. Podał dłoń, aby pomóc, ta jeszcze wcześniej zabrała z podłogi jego bluzkę i zakryła nią swój biust. Przekręcił oczami, no, bo po cholerę to robi? W domu nie ma nikogo poza nimi. W akompaniamencie soczystych złączeń warg skierowali się do pokoju. Owe mieszkanie wykupiła mu babcia i opłaca rachunki, przynajmniej do czasu, aż sam nie zacznie. Wszystko to za pieniądze jego zmarłych rodziców. Również edukację opłaca mu państwo w ramach renty po rodzicach. Na inne wydatki zarabiał sobie sam, gdyż został zatrudniony, dzięki wcześniejszym ukończonym licznym kursom z dziedziny medycyny, na ratownika pogotowia.

Dociskał Noriko w tył, aż zetknęła się łydkami z łóżkiem i upadła na nie, opierając się łokciami. Sasori, odrzucił materiał, który skrywał jej piersi i na nowo wpił się w jej malinowe wargi, rękami zjechał na jej spodnie, zaczynając ściągać je w dół.

- Zaczekaj – wcięła się w chwile, wydobywając z szuflady obok łóżka pudełko z tabletkami antykoncepcyjnymi. Była tam masa środków przeciwbólowych, jakoś do tej pory nie przenieśli ich do apteczki za lustrem w łazience.

Ta w mgnieniu oka zerwała mu z szlufek pasek, potem odrzucając go na bok podjęła się tego samego kroku, co chłopak, zerkając na niego dziko rozpięła mu rozporek. Uśmiechnął się do niej, oboje byli w samej bieliźnie, lecz gra wstępna jeszcze się nie skończyła. Noriko zepchnęła go z siebie, siadając na nim okrakiem, złączyła z chłopakiem ręce i w końcu nachyliła, ponętnie wabiąc go kilku milimetrową odległością ich warg. Ich spojrzenia krzyżowały się, uwodziły siebie nawzajem, jednocześnie oddając niedosyt sobą. Oblizała podniecająco swoje wargi i złączyła je z nim w wilgotnym pocałunku. Schodziła niżej i niżej pobudzając tym jego członka. Uśmiechnęła się do siebie, ona również była już wystarczająco mokra, aby przejść w fazę stosunku seksualnego.

Ściągnęli z siebie bieliznę i od razu przeszli do sedna, Noriko weszła delikatnie na chłopaka, zarówno on jak i ona doświadczyli teraz przyjemności, a wraz z ruchami bioder dziewczyny coraz to szybszymi ta rozkosz powiększała się jeszcze bardziej. Po czole dziewczyny zaczął spływać pot, a jęki dochodzące z jej gardła nie ustawały. Te dźwięki jeszcze bardziej podniecały rudowłosego, czuł, że jeszcze chwila i zacznie szczytować. Wtem wszystko zostało przerwane, dziewczyna zeszła z niego.
- Kurwa, co jest? – burknął, patrząc na nią z pretensją, ta gruchnęła ciałem tuż obok.

- Zmęczyłam się, zamieńmy się miejscami.

Westchnął ciężko, nie zamierzał się sprzeczać, ale wkurwiała go, kiedy tak nagle przerywała stosunek. Rozkroczyła się, przyciągając na siebie jego ciało, on również był oblany potem, spojrzał na nią z uczuciem po chwili zasysając jej usta, a jednocześnie wchodząc w jej pochwę. Oczy dziewczyny się zaszkliły, było jej tak dobrze, Sasori zacisnął jej prawą dłoń, która leżała bezwiednie na poduszce. Sprawnie poruszał biodrami ocierając się o jej punkt G, tym samym dając dziewczynie uczucie przyjemności, rozkoszy, spełnienia. On także doszedł, a w jej ciele doszło do wytrysku. Uwielbiała ten stan to był jej fetysz, to ciepło, które rozprowadzało się po jej ciele. Kiedy z niej wyszedł, położył się obok i odetchnął głęboko. Te kilkanaście minut wytwarzania w ciele gorąca, potrafi wykończyć.

- Jesteś wspaniały, wiesz? – mruknęła, wymierzając Akasunie całusa w policzek i kładąc głowę na jego torsie. Objął ją ramieniem, bawiąc się chwilę jej kosmykami włosów.

- Wiem – odrzekł bez krzty skromności, doprowadzając do chichotu swoją partnerkę.

Rankiem, a właściwie przedpołudniem pierwsza ze snu obudziła się Noriko. W nocy nie zasłonili okien i promienie słońca uderzyły w twarz dziewczyny, jakby namawiały do spojrzenia na zimową panoramę zza okna. Przetarła zaspane oczy, orientując się, w jakiej jest sytuacji. Sasori nadal był pogrążony w objęciach morfeusza. Nawet, gdy spał bił od niego urok i seksapil, którego inni mogli mu pozazdrościć. Wszakże, być rudym i ociekać seksem to nie lada wyczyn. Mogłaby tak patrzeć na niego godzinami, ale śniadanie do łóżka bardziej go ucieszy, niż widok dziewczyny bacznie go obserwującej i cieszącej się, gdy dmuchnie w nią dwutlenek węgla, który wytworzył się w jego organizmie. Odłożyła delikatnie obejmowaną ją, rękę chłopaka na łóżko, zeszła cicho z łóżka, ubierając na siebie leżącą na ziemi czarną, dość przydługą bluzkę. Akasuna przekręcił się na bok, kiedy drzwi pokoju lekko trzasnęły z zewnętrznej strony.

Dziewczyna skierowała się do kuchni i nastawiła wodę w czajniku. Uśmiechnęła się do siebie na wspomnienie minionej nocy. Znali się w sumie jakieś cztery miesiące, a chłopak szybko udowodnił jej, że się w niej zakochał, a nawet pozwolił jej u siebie zamieszkać po zaledwie dwóch tygodniach. Z zawodu była hostessą w jednym z klubów, całkiem niezła praca i dużo płacą, a nie musisz ukończyć szkoły. To było jej potrzebne, gdy rzuciła szkołę kilka lat temu. Tak, miała dwadzieścia trzy lata, czyli Sasori był od niej młodszy. Jakoś wolał dojrzałe kobiety, które wiedzą czego chcą, oczywiście nie zadawał się z jakimiś staruchami, mieścił się w granicach.

Kiedy przelewała wodę do kubka, gdzie mieściły się składniki dla porannej kawy, której Akasuna pragnął co wstanie z łóżka, zabrzmiał dzwonek do drzwi. Watabe, bo tak brzmiało nazwisko dziewczyny, podeszła do drzwi i przekręciła górny zamek, jednocześnie otwierając drzwi. Na widok gości, dwóch kolegów Sasoriego, przekręciła oczami. Nie lubiła jego zdziecinniałych znajomych… z wzajemnością.

- Cześć Szmato – wyszczerzył się Hidan, wchodząc do środka i dając jej buziaka w usta. Odepchnęła go, przecierając rękawem wargi. – jak leci?

- Było fajnie, póki nie zjawiło się dwóch pojebów – syknęła w ich stronę.

- To ktoś jeszcze do was przyszedł? – zaśmiał się siwowłosy. Rany boskie, jak Sasori mógł sobie przygruchać taką pindę? Naprawdę, szkoda chłopa. Nawet rudy powinien się szanować.          

- Na dworze pizga, jak cholera. Zrób nam kawy – dodał swoje żądanie Deidara. Razem z kumplem zaczęli ściągać zimowe ubrania.

- Nie zapraszałam was, nie będę usługiwać takim darmozjadom, wypierdalać – warknęła wskazując im nie zamknięte drzwi. Jeden na drugiego popatrzał i parsknął śmiechem, niech szmata spierdala.

- Gdzie mój chłopak? – zapytał Deidara, śmiejąc się pod nosem razem z Hidanem.

- To nie jest twój chłopak!

- Ja pierdolę, w ogóle nie masz poczucia humoru – westchnął Dei, między innymi za to jej nie lubił. Wszyscy znajomi Akasuny jej w sumie nie lubili, taki bardziej żałosny się w jej obecności robi, pomaga jej w zmywaniu, sprzątaniu, gotowaniu, taka cipka. Pantofel.

Hidan pociągnął blondyna za ramię do salonu, jak ta im nie chcę powiedzieć, gdzie jest ten chuj to sami go poszukają. Bo w końcu ile może mieć pokoi w mieszkaniu w bloku, na drugim piętrze? Dziewczyna jeszcze im tam powiedziała, że każę chłopakowi ich wyrzucić. Tak, nie jeden już próbował i nie był rudy. Deidara otworzył drzwi sypialni i po cichu przywołał do siebie kumpla. Cichaczem wkradli się do pokoju, w jednej chwili posłali sobie zgodne spojrzenia i skoczyli na łóżko Akasuny, wytrącając go ze spania.

- Kurwaaa… - syknął z tego brutalnego przebudzenia. – co wy… do chuja… ja pierdole, moje żebro… chuje!

- Co się tu wylegujesz mój pedale? – mruknął Dei, leżąc obok niego na brzuch, podparty łokciami.

- To ja się pytam, co tu robicie, nawet w wolne musicie mi dupę zawracać… - jęknął, dźwigając się do siadu i ocierając ręką twarz. – i żaden twój pedał – strącił go nogą z łóżka.

- Nienawidzę cię! – zawołał, jak mawiają na tych wszystkich telenowelach, a gdy tamci się zaśmiali on także dołączył.

- Dzisiaj sobota i według mojego kalendarza jest impreza u ciebie. Umawialiśmy się, że damy trochę odetchnąć starym Uchihy i robimy u kogoś innego – oświadczył Hidan.

- Ale dlaczego akurat u mnie? – burknął, po chwili sycząc, gdy Dei usiadł mu na nodze.

- Nie sprzeciwiałeś się wczoraj – rzekł blondyn, a  ten zmrużył oczy. – no, na koncercie.

- Douhito, przecież go wtedy nie było – przypomniał fioletowo-oki. Sasori spojrzał na nich spode łba.

Zaczął się wydzierać, że takie ustalenia, w których on nawet nie uczestniczy się nie liczą. Co za dzieci… ale oczywiście i tak cała wina padła na jego rudość, jak zawsze. Te nad wyraz miłą rozmowę przerwało wejście Noriko do pomieszczenia, dopiero teraz Akasuna sobie o niej przypomniał. Kopniakiem ponownie strącił Deidarę z łóżka, robiąc tym samym miejsce dla dziewczyny, która przyniosła mu kubek kawy.

- Jak się spało, kochanie? – zapytała czule, wręczając mu buziaka w policzek.

- Zaliczyłem orgie – mruknął Hidan, zarzucając ramieniem na brązowookiego.

- Nie ciebie pytam, debilu – syknęła do niego, ale on jedynie się głupio uśmiechnął.

- Dobrze się spało, ale pobudka była… no szkoda słów – burknął odpijając gorącą ciecz.

- No właśnie. Może tak ich wywalisz z domu… zrobiłam ci pyszne śniadanko, a potem może… druga runda – szepnęła mu do ucha kusząco, w chwili, gdy odkładał kubek na szafkę nocną.

- Druga? To wy się już…? – zapytał Deidara, a Noriko wstała z łóżka.

- Och, zazdrosny jesteś? – sarknęła w jego stronę, ale przewrócił jedynie oczami.

- Skąd, ale nie wierzę, że cię rudy bzyknął. Pokaż – powiedział porywając z ciała przyjaciela kołdrę i ukazując jego… nagość.

- Kurwa Dei… - zaczął, z paniką łapiąc końca pościeli i na powrót się zakrywając.

- O kurwa, fuj! Przez cały czas siedziałem obok nagiego faceta! Trauma do końca kurwa życia! Gdybyś miał większego to bym przeżył, ale taki chuj! – lamentował rozpaczliwie Hidan, oddalając się od łóżka. Blondyn śmiał się zarówno z niego, jak i wkurwienia Sasoriego w najlepsze.

- No widzę, że śmietana z rana to u was Noriko tradycja?

- Dei, weź się odjeb – odparł Sasori, zaczynając ubierać się pod kołdrą, gdy brunetka podała mu ubranie. – w ogóle idźcie do salonu, czy gdzieś…

Chłopaki w akompaniamencie chichotu wyszli z pomieszczenia, Noriko trzasnęła mocno drzwiami. Jak oni ją wkurzali tymi infantylnymi tekstami, specyficznym humorem i ogólnie całą swoją osobą. Sasori wstał z łóżka, już ubrany i podszedł do dziewczyny.

- Nie przejmuj się nimi…

- Saso! Zamawiamy pizzę! Znaczy osiem! – zza drzwi doszedł ich wrzask Hidana. Watabe spojrzała z irytacją na swojego chłopaka. Jawnie pokazywała, iż nie życzy sobie ich tutaj, jako gości.

- No co? – zapytał głupio, obejmując ją w pasie.

- Bardzo dużo, weź ich stąd wywal! – warknęła, odrywając się od niego. – Obiecałeś, że spędzimy ten weekend we dwoje… bez twoich głupich kolegów.

- Wiem, ja ich przecież nie spraszałem…

- To każ im się wynieść – nakazała oschle. – i nie argumentuj mi, że to twoi przyjaciele, bo wzajemnie traktujecie się jak gówno.

- Zrozum, że…

- Dość. Wywal ich albo ja stąd idę.

Wskazała mu na drzwi, przetarł ręką twarz. To nie będzie proste zadanie, podejrzewa nawet, że niewykonalne. Nie pomylił się. W rozmowie z chłopakami dowiedział się, że pizza jest w drodze, jak i reszta akatsuki.

- Stary, zaruchałeś ją. Po chuj ją jeszcze trzymasz? – zapytał Hidan, w ogóle go nie rozumiał! No bo po co tak się bawić? Przecież to głupota…

- Kocham ją – stwierdził. – w ogóle  nie będę z tobą gadał o tym.

- Weź… miłość jest dobra dla starych ludzi. Powiedz, że trzymasz ją bo jesteś rudy i chcesz jeszcze  odjeżdżać swoim pociągiem ze stacji – uśmiechnął się szyderczo.

- Jak powiem, to sobie pójdziecie – zapytał z udawaną nadzieją, nie jest głupi.

- Nie – odparł Dei. – w ogóle ona jest co do nas jakaś uprzedzona. To ty jesteś z nas najbardziej pojebany.

- Spierdalaj – bąknął.

Wtem do pomieszczenia weszła Noriko, już przebrana. Najwyraźniej spodziewa się co zaraz usłyszy. Zgodnie ze swoją obietnicą, szykowała się do wyjścia. Sasori jedynie upewnił się, gdzie dziewczyna będzie. Gdy wychodziła, w drzwiach pojawiła się reszta bandy, która po przywitaniu się ze wszystkimi, zaczęła wyciągać imprezowe produkty i gościć się w salonie. Akasuna wręczył całusa zdezorientowanej wszystkim brunetce. Przekręciła lakonicznie oczami.

- Wrócę rano – stwierdziła i wyszła na korytarz. Rudowłosy zamknął drzwi i górny zamek w drzwiach. Czas na imprezę.

Pierwsze godziny posiadówki minęły bardzo… wolno. Rozmawiali na temat prowadzonego studenckiego życia, przynajmniej większa część tak miała. Inni, na przykład taki Hidan, nie musiał, bo był wystarczająco bogaty by resztę życia spędzić pod dostatkiem. Niektórzy też dzielili swoje studia z pracą, więc głównie narzekali na brak dostatecznego czasu na naukę.

- Dobra! Koniec o szkole, jeszcze słowo o tym, a coś mnie tu rozpierdoli – burknął Hidan. – Jest impreza, co mnie obchodzi wasza szkoła. Już Deidarze pomogłem, bo mi truł dupę – wszyscy spojrzeli zdziwieni na blondyna, w sumie on też wydawał się nie wiedzieć o co chodzi.

- Mi pomogłeś? Kurwa, niby kiedy? – zapytał kpiąco.

- No, jak mi pierdoliłeś, że nie zdasz sesji, że jesteś debil i w ogóle – odparł beznamiętnie.

- Przyznawanie mi racji to nie jest żadna pomoc! – uświadomił naburmuszony blondyn, a chłopaki zaśmiali się pod nosem. Hidan machnął dłonią.

- Wiem, przeleciałem ci egzaminatorkę, żebyś dostał tą piątkę.

- Spierdalaj, dostałem pięć, bo się uczyłem!

- Żyj z tym kłamstwem, proszę bardzo – łaskawość Hidana nie zna granic, to jest kumpel…

- Wkurwiasz mnie! Wyglądam na głupka? – zapytał retorycznie i z pulsującą na skroni żyłką.

- No z tym kolorem włosów… - odpowiedział kpiąco Itachi.

- Zamknij mordę, Uchiha! Ciebie nikt nie pyta i tak nic mądrego nie powiesz – prychnął niebieskooki, a chłopak przewrócił lakonicznie oczami. Tak, zwal głupotę na niego.

- Itachi, a ty w ogóle jesteś z tą Imai? – zapytał podejrzliwie Kisame.

- Nie wiem, chyba nie – odpowiedział głupio, a wszyscy plasnęli się w czoło. – znaczy… spotykamy się i okazujemy czułości, ale nie wiem czy jesteśmy parą… nic takiego sobie nie uświadomiliśmy…

- Mówiłem, że dureń nic mądrego nie powie – powtórzył Dei, uśmiechając się szyderczo.

- Mnie przynajmniej nie zostawiła dziewczyna – odparł spokojnie. Odnosił się do Tsuki, para postanowiła się rozstać  ze względu na dzielącą ich odległość, a zarówno on, jak i ona chcieli studiować. Te losy powtarzał blondyn, by uświadomić Uchihie, że rozstanie nie było jakąś tragedią, no ludzie… - tak, powtarzasz nam swoje historię już chyba dziesiąty raz.

- I nadal nam cię żal – dodał Nagato.

- Pierdolcie się!

- Dei, weź się uspokój. Masz hemoroidy czy co? Siądź na dupie – nakazał Yahiko, widząc, że blondyn każdy swój dialog mówi, znaczy krzyczy zrywając się na równe nogi. – Sasori, co ty jakiś taki cichy dzisiaj?

- Pożarł się ze swoją laską – odpowiedział za niego niebieskooki.

- Przez nas nie miał porannego seksu – dodał Hidan. – to jest prawdziwy powód. Deidara kiedy ty się nauczysz? – siwowłosy przewrócił oczami z dezaprobatą. Jashinie, cóż z niego za beznadziejny uczeń.

- Czy ja się kiedyś zobowiązałem do bycia twoją pierdoloną kopią?!

- Daleko ci do tego, cipko – uśmiechnął się.

- Jesteś pojebany…

- Kurwa mać, może dacie mu odpowiedzieć?! – warknął Yahiko.

- Czy my o czymś nie wiemy…? – wtrącił Nagato wskazując na sprzeczającą się przed chwilą dwójkę.

- Eee nie? Fuj – skrzywił się Hidan. – ja już mam kogoś godnego mnie… i resztę żyjących pełnoprawnych kobiet – oparł się nonszalancko o kanapę. Jakby to… tworzył z tą swoją laską jakby wolny związek, żadnych zobowiązań, ale jako tako uważają się za parę… nie oceniamy.

- Ona wie o tej reszcie? – dopytał Nagato, no w końcu można go jakoś straszyć, czy coś.

- Jasne, ja też jej pozwoliłem na spotykanie się z brzydszymi od siebie – czyli resztą żyjących mężczyzn, no w sumie, nie ma możliwości by go zostawiła dla jakiegoś plebsa. – pisałem z nią ostatnio na fejsie, odwiedzi mnie… kurwa, zapomniałem kiedy…

- Ej, pamiętacie jak kazaliśmy Saso założyć fejsa? – zaśmiał się pod nosem Itachi.

- Zabawne… - prychnął Akasuna. – kazaliście założyć, a żaden z was nie chciał dodać mnie do znajomych, jebane chuje – warknął cicho, a reszta zaśmiała się. No co? Rudy nie ma przyjaciół, znajomych nie będą obalać stereotypów dla tego frajera.

- Na nas się wkurwiasz? – zapytał Deidara, hamując chichot. – Stary, ciebie nawet własna dziewczyna nie przyjęła wtedy do znajomych!

- Fajna była. Lubiłem ją, dodawała ci zajebistości – stwierdził Hidan.

- Ale jak to ty musiałeś wszystko spieprzyć – podsumował mu Zetsu. – było nie rodzić się rudym.

- Z wami, jak z dziećmi… JA – zaczął głośno. – nie miałem na to wpływu! Ma rude włosy i moje dzieci być może też będą takie miały! – warknął Sasori, a w pomieszczeniu zapanowała cisza.

- Myślę, że trochę się zagalopowałeś – oznajmił Yahiko.

- Właśnie… dzieci? Posrało? Ty pewnie nawet nie trafisz – prychnął Uchiha.

- I która by się odważyła? – dodał z kpiną Zetsu.

- Noriko jakoś nie boi się ze mną uprawiać seksu – burknął Akasuna.

Tak temat zszedł na jej osobę. Oczywiście nie szczędzili sobie opryskliwych zdań na jej temat, w końcu manipuluje swoim chłopakiem. Każe mu wybierać między dniem z przyjaciółmi, a dniem z dziewczyną to chore. Pewnie, że próbowali się z nią dogadać, ale nie wyszło. Jej poczucie humoru nie koliguję z ich i no w ogóle jest jakaś taka sztywna… tylko by im matkowała. Naturalnie Sasori miał tysiące argumentów przemawiających za jej dobrą, uczuciową stroną, którą najwidoczniej pokazuję tylko dla niego.

- Dobra, koniec. Gramy w karty i chlejemy te zakupione rarytasy!

- W co gramy? – zapytał Itachi, gdy razem przenieśli stół na bok, aby wszyscy mogli usadowić się na podłodze.

Tą rozkminę przerwał dzwonek do drzwi, a chłopaki popatrzyli na siebie i chórem zawołali „pizza”. Zamawiali na konkretną godzinę, która właśnie wybiła. Spojrzeli na Akasunę, w końcu to jego chata. Chłopak tak zrobił, rzecz jasna ubolewał wtedy nad losem swojego portfela, miał nadzieję, że coś mu tam jeszcze zostanie z kawałków do czasu jego wypłaty inaczej trzeba będzie zacisnąć pasa. Hidan, zajebisty kumpel podszedł do niego, aby mu pomóc. Naturalnie nie w płaceniu, odebrał pudła od posłańca. No ludzie, za kogo wy go macie?

- Osioł… - burknął pod nosem rudowłosy, dając hajs stojącemu naprzeciwko nastolatkowi, najwidoczniej była to jego praca dorywcza. – Masz wydać z… - przerwał mu dźwięk rozbijającego się szkła, zdaję się, że wazonu, bo tacy kulturalni by zabrać z kuchni i jeść z talerza nie są, biorą po prostu do ręki. W salonie rozbrzmiało tylko przeciągłe „uuu”… jak dzieci. – to… hej! – gdy już się odwrócił do chłopaka, jego już nie było. – kurwa, przepłaciłem…

- Saso, Deidara ci stłukł, jakiś szklany wazonik – naskarżył Hidan, wskazując na niego palcem i śmiejąc się tępo.

- Hidan! Mówiłeś, że będziesz siedział cicho! – oburzył się blondyn.

- Taa. Kłamałem – oznajmi zwycięsko. No on mu ufa? Jashinie, szukaj szybciej jego mózgu.

- To nic. To paskudztwo dała mi babcia – odparł obojętnie, wzruszając przy tym ramionami. Poszedł po śmietkę do kuchni, a Deidara wyszczerzył się dumnie, znowu mu się  upiekło. Znaczy, jednak nie. Sasori wepchnął mu w ręce przedmioty. – narobiłeś syfu, to sprzątaj.

- Będę go pilnował – oświadczył Itachi, śmiejąc się pod nosem.

- To chyba zbyt surowa kara – sarknął Hidan, również nabijając się z blondyna, sprzątającego na klęczkach rozbite szkło. - Dei, gdybyś był kobietą…

- Nie kończ! – warknął Douhito. Jednak i tak jego kaci nie zakończyli szyderstw, wypominając mu, pominięte miejsca. Doprawdy, jakby ten wielki kawałek szkła, pasowałby do szyi Itachiego… lub Hidana, ale bardziej do  tej szui, Uchihy… z serii, sadystyczne przemyślenia Deidary.

Reszta bandy okupywała miejsce, gdzie czekało żarcie i butelki piwa. Na szczęście jeszcze czekały, być może dlatego, iż czuwali tam Yahiko i Nagato, jedyni z członków grupy, którzy mieli krztę szacunku do jakiegokolwiek gospodarz, u którego gościli.

- Kaku… kurwa – przerwał przecinkiem Sasori, potykając się o podwinięty dywan. – Kakuzu nie ma?

- Powiedział, że mamy się pierdolić, bo on się ma uczyć – powtórzył wiadomość Zetsu.

- No tak, wspominał coś ostatnio – zastanowił się Nagato.

- Taa, od dwóch tygodni nam to komunikuje, ale jakoś tak ostatnio o tym zapomniałem – wzruszył ramionami Yahiko. No rany, to że go nie ma, nie znaczy, że mają się nie bawić. Niech fuki sobie wsadzi do dupy. – posprzątaliście już?

- Zara… ciekawe czy bylibyście tacy mądrzy na moim miejscu – bąknął Deidara.

- Tak, też by wtedy bylibyśmy mądrzy – sarknął Nagato. Właściwie co to za filozofia, usprzątać szkło z podłogi… dobrze, że się chociaż nie skaleczył.

- Auuu, kurwa! – jęknął Deidara, skaleczył się w rękę na tyle dobrze, że zaczął lekko krwawić. Przywarł ustami do rany, ssąc z niej szkarłatną ciecz.

- Saso-sanitariusz! Twoja niewiasta w potrzebie – zarechotał Hidan, podchodząc po rudowłosego i ciągnąc go do rannego Douhito, wydając z siebie pseudo-syrenę karetki.

- To tylko skaleczenie, głupku. Będzie żył – odparł obojętnie do szarpiącego go za fraki przygłupa. Potem spojrzał na Deidarę, który wielce oburzony oddał mu śmietkę z szkłem.

- Żal ci na mnie plastra? – zapytał z dramatem w głosie. Chłopaki, jakby wchodząc w jego grę, spojrzeli karcąco na Sasoriego. Przewrócił jedynie oczami i uśmiechnął się lekko.

- Chodź do sypialni, zajmę się tobą – oświadczył i wyciągnął ku niemu rękę, którą blondyn ujął, uprzednio parskając śmiechem wraz z resztą.

- Te, te kochasie, tylko szybko – nakazał Yahiko.

Rzecz jasna poszli do pokoju tylko dlatego, że tam w szufladzie Sasori trzymał wszelaki środki pierwszej pomocy. Opatrzył szybko Deidarę, a w międzyczasie ci dla jaj posyłali sobie zmysłowe spojrzenia. W salonie już czekali na nich z rozdanymi kartami, gra coraz bardziej wprawiała imprezowiczów w stan skupienia. Dlaczego? A to głownie dlatego, że passa wygranej niezwykle uparcie trzymała się Sasoriego. Nie oszukiwał, znaczy i tak pewnie oszukiwał, bo jest rudy.

- Kurwa, głodny jestem – jęknął Hidan, wstał i skierował się do kuchni, kiedy Zetsu tasował karty. – Saso, gdzie masz jakieś żarcie? – zawołał, ten popatrzył się tępo w stronę kuchni.

- W półce pod zlewem! – odkrzyknął.

- Tu jest kosz na śmie… ahahaha, ty chuju – zaśmiał się rzucając obelgę, no to mu się udało. Ale nie, nie będzie jadł ze śmieci. – chcesz wpierdol?

- No chyba żarcie trzyma się w lodówce, debilu – zakpił brązowooki, po chwili rozbrzmiał telefon siedzącego obok niego Deidary. Blondyn wyjął telefon i skrzywił się widząc kto się do niego dobija. – Ej, zamknąć się! Mamusia Dei’a dzwoni – sarknął chłopak, opierając się o jego ramię.

- Przymknij się – warknął blondyn strącając go z siebie.

- Właśnie Akasuna, nie grab sobie u teściowej – rzucił Itachi z cwaniackim uśmiechem. Wtedy toteż wszyscy ucichli i pozwolili rozmawiać koledze. Owszem mógłby wyjść, ale tak jest śmieszniej.

Przyjaciele zaczęli mu sypać komentarzami, które wzbudzały niepokój w rozmówczyni. No bo co kobieta ma sądzić, gdy w tle wydzierają się na temat jakiś narkotyków między innymi. Douhito szybko zakończył rozmowę, obrzucając kumpli należnymi obelgami. Po chwili wznowili grę karcianą, niektórzy bacznie obserwowali, żeby nikt za wyjątkiem ich samych nie oszukiwał. Remik to niezwykle trudna gra, o ile zdobycie trzech kart o różnych kolorach, a tej samej figurze było łatwe, to zdobycie czystego sekwensu było katorgom.

- Patrzcie i płaćcie – uśmiechnął się Zetsu i zaczął wykładać, kończąc grę za pomocą jokera. Chłopaki wkurwili się i rzucili karty w kupkę lub rozpaczali, że brakowało im jednej głupiej figury.

- Chwila! – zawołał Yahiko, powstrzymując go tym od zbierania pieniędzy, za które grali. – Dlaczego miałeś szesnaście kart? Powinno być czternaście – wszyscy, jak jeden mąż zaczęli liczyć plastikowe prostokąty.

- Racja, jest szesnaście. Oszukiwałeś durniu! – warknął Kisame. – Wypierdalasz z imprezy!

- I oddawaj kasę – dodał Nagato. – masz szczęście, że nie ma z nami Kakuzu, bo ci by jeszcze procenty doliczył.

Oczywiście kara musiała być, dlatego Zetsu musiał kulturalnie wyjść i nie, nie dostał piwa na drogę. Potem wznowili grę, wszyscy nabrali ostrożności… musieli zaniechać oszukiwania. Yahiko najwyraźniej jeszcze za mało wypił, skoro jeszcze potrafi liczyć. Wszyscy już się wyłożyli z kartami i czekali na jedną ostatnią. Tak, to był zacięty pojedynek, w końcu z kupki, pociągnął Sasori. Uśmiechnął się zadziornie i dołożył kartę dla Deidary i wyrzucił ostatnią tym samym kończąc grę.

- Jebany – jęknął Hidan. – pewnie oszukiwał.

- No chyba nie – odparł. – naucz się przegrywać, leszczu.

- Walnę ci w ten rudy pysk to się uspokoisz!

- Jasne. Przestańcie pierdolić i płaćcie – stwierdził, wyciągając rękę przed siebie.

- Płacić? Nie gramy na pieniądze – oburzył się Kisame.

- Tak, ustaliliśmy to jak Zetsu sobie poszedł – potwierdził Itachi.

- Ech?! Gówno prawda! – warknął Sasori. Miał rację, nic takiego nie miało miejsca… napisałabym wam o tym.

- Trzeba było słuchać Akasuna -  bąknął Deidara z dumą. Nie trzymałby strony Uchiihy, ale chodzi o niepłacenie forsy. Miał już mało, jak tak dalej pójdzie, nie starczy mu na bilet powrotny, na busa.

- Gramy dla przyjemności. To nie akcja charytatywna „pomagamy rudym” litości… - mruknął z dezaprobatą Hidan. No niech ten cwel ma trochę godności.

- Spieprzajcie, trudno. Mam, aby świadomość, że z wami wygrałem – spojrzał na nich z wyższością.

- Wiesz, jak to mówią – zaczął Nagato, rozdając karty w nowej turze. – kto ma szczęście w kartach, ten nie ma w miłości.

- Widocznie obaliłem te głupie powiedzenie – mruknął pewny swego i wrócił do gry.

DATA

- 23.11.2013 :)

OD AUTORKI

- No więc jest pierwszy rozdział, osobiście bardzo się cieszę :D Nie tylko z rozdziału, a z samego bloga xD cóż nie nadrobiłam jeszcze wszystkich blogów... to wina tej co tak nieładnie to wykrakała *patrzy na SHEEIREN IMAI* ale nie pokazuje palcami kto to :> wiedzcie, że nadrobię w najbliższym czasie :] 

- Chciałabym baaardzo podziękować TSUKI za wykonanie szablonu i nakłanianie do pisania,czasem dość brutalnego w słowach xD ;*

No to pozdrawiam was gorąco ;)

Dzięki, że czytacie ;**